Inhoud
Colofon
Over de schrijfster
Roosje Cordang (1933)
Over mijn verhaal
Op de bevroren polders
’s-Hertogenbosch 1942
Koek-en-zopie
Mijn eerste zilverstaalschaatsjes
Veel water, veel ijs
De Canadezen
Mijn vader
Witte schaatsschoenen!
Mijn schaatsliedjes
Sonja Henie
Verblijf in Engeland
Baginton Fields Hostel
Clitheroe
Naar London
De terugreis
Terug in Nederland
Het roomrokje
IJsbaan van Tilburg
Mijn schaatspakje uit de Libelle
De IJzeren Man
De Dommel
De Apollohal in Amsterdam
1949 – Een tweede passie erbij
Emile
Weense ijsrevue in onze stad
De brillenwinkel
Joris Bedaux
Intermezzo: Historische schaatsontwikkelingen
Goethe
Frankrijk
Napoleon Bonaparte
China
Meer schaatsbelevenissen
Laat op het ijs
Peterli
Ga jij maar schaatsen
Elfstedenbestuur
Michelin
Mijn middelbare school
De mms
De rectrix
Het incident met de poster
In de klas
Carel Swinkels
Mijn geweldige lerares Frans
Het keerpunt
Een nieuw leven
Werk in Den Haag
Balletjuf
Een gezin
Balletschool in Nootdorp
Wouter Toledo
Gezondheid
Onze boerderij
Een teken- en schilderleven
Terug naar Brabant
Mantelzorger
Mijn terugkeer naar het ijs
Vivienne
Corey
De uitnodiging
Naar Celerina
Renaud
Jan en de pauw
Amsterdam Open 2004
St. Martin d’Hères Village
Wedstrijden en trainingen
Bad Reichenhall
Een weerzien in Oberstdorf
De diversiteiten van het schaatsenrijden
IJsdansen
Schoonrijden
Synchroonschaatsen
Oneerlijkheden in de sport
Leeftijdsdiscriminatie
Nog meer discriminatie
De jury
Jaloezie
Jeannine Férir
Foekje Dillema
Allerlei details
IJsbanen
De dansen
Al die pasjes!
Trainers
Personen die ik wil noemen
Peter Moormann (1949)
Robert Kazanowski (1960)
A.B.M. Boni Rietveld (1952)
Sylvia Verschraege (1956)
Jan Adriaansen (1950)
In de publiciteit
Slotwoord
De toekomst van het ijsdansen
En het kunstrijden?
Een uitstekende sport
Dankwoord en fotoverantwoording
Apotheose
Image Directory
Colofon
Alle rechten op verspreiding, met inbegrip van film, broadcast, fotomechanische weergave, geluidsopnames, electronische gegevensdragers, uittreksels & reproductie, zijn voorbehouden.
© 2019 novum publishing
ISBN drukuitgave: 978-3-99064-450-8
ISBN e-book: 978-3-99064-451-5
Lectoraat: M.Moors
Vormgeving omslag: Rangizzz | Dreamstime.com, Roosje Lampe-Cordang
Omslagfoto, lay-out & zetting:
novum publishing
Foto’s binnendeel: zie bronvermelding afbeeldingen
www.novumpublishing.nl
Over de schrijfster
Roosje Cordang (1933)
Roosje werd geboren in ‘s-Hertogenbosch als oudste en talentvolle dochter van edelsmid Guillaume Cordang en Rosa Valentijn. Na Roosje werd het gezin aangevuld met nog vier meisjes en twee jongens.
Doordat haar vader voor kerken, kloosters, gezagsdragers en belangrijke mensen talloze werkstukken maakte waarvoor de opdrachtgevers veelvuldig aan huis kwamen, kwam Roosje in contact met een grote verscheidenheid aan mensen uit allerlei lagen van de bevolking, wat mogelijk heeft bijgedragen aan haar vorming en brede interesse. Roosje ontwikkelde zich als een, voor die tijd, zeer onbevangen en mondig meisje en sommige docenten van de mms (middelbare meisjesschool) wisten daardoor in die tijd geen raad met haar. Maar ondanks alle aanvaringen deed zij in 1952 met glans haar eindexamen.
Roosjes grote kinderpassie was het schaatsen, wat als een zilveren draad door haar levensverhaal loopt. Gedurende haar jeugd kreeg zij door omstandigheden de kans om zelfstandig te reizen door Engeland, Zwitserland en Italië. Het bracht haar vele contacten en een rijk leven.
Vele onalledaagse belevenissen kwamen op Roosjes pad, die zij, mede door haar enorme geheugen, op beeldende wijze weet te vertellen. Familie en goede vrienden uit Den Bosch hoorde ik vaak zeggen dat ze dit zou moeten opschrijven. Wel, dat heeft zij gedaan. Haar levensverhaal heeft zij verrijkt met talloze anekdotes, historische feiten, foto’s en haar eigen tekeningen.
Eerder schreef zij Het Oetelvertelboek waarin zij de 33-jarige geschiedenis verhaalt van de in Den Bosch beroemde carnavalsvereniging ‘De Oetels’.
Jan Adriaansen (partner en schaatspartner)
Helvoirt 2018
Over mijn verhaal
In dit boek beschrijf ik hoe het schaatsen in mijn jeugd en in mijn latere jaren een belangrijke rol speelt.
Ik groeide op in Den Bosch en mijn schaatsliefde werd tot leven gewekt in de oorlogswinter van 1942-’43. Ik was toen 9 jaar en had twee broers en vier zussen, maar het ijs heeft alleen mij kunnen bekoren. Schaatsen waren in die jaren niet te koop en mijn vader heeft daarom voor mij schaatsijzers gemaakt, dat maakte me dolblij!
In mijn verhaal worden vele zijpaden betreden waar schaatsen raakt aan bekende en minder bekende gebeurtenissen en historische personen. Het verhaal is rijk geïllustreerd met foto’s, prenten en mijn tekeningen.
In 1959 ben ik in het huwelijk gestapt met Ben Lampe, wij kregen een gelukkig gezin en voor schaatsen bleef niet veel tijd over. Toen stierf in 1999 plotseling mijn man en een paar jaar later mijn mooiste en begaafdste dochter. Zij was manisch depressief en sprong op 42-jarige leeftijd van een hoge flat.
Het verhaal laat vervolgens zien hoe na deze diepverdrietige gebeurtenissen mijn schaatstalent mijn liefde voor het ijs heeft doen opleven. Het werd ijsdansen, voor mij totaal nieuw, ik moest alles leren. Het koude ijs kreeg mij boven nul en hield mij overeind.
IJsdansen vraagt veel van je brein, het is een moeilijke sport en een prachtige sport, begeleid door heerlijke muziek; je verdrietkamer in je brein wordt echt kleiner gedrukt. Je moet veel tegelijk doen, het eist 100% concentratie. Toen het steeds beter ging stroomden er toch geluksgevoelens door mij heen.
Ik heb er nooit naar verlangd aan de top te komen om beroemd worden, dat heeft geen enkele waarde voor mij. Plus dat dat streven enorme en vaak negatieve, zeer plezier verlagende spanningen veroorzaakt.
Roosje
Helvoirt 2018