Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; pireler berber, develer tellal iken, ben annemın, babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, az gittim, uz gittim, dere tepe düz gittim, birde döndüm baktım ki bir arpacık yol gitmişim.

Derken bir kralın oniki çocuğu varmış. Kardeşlerin onbiri erkek, en büyükleri ise Elisa isminde bir kız imiş.

Der var engang tolv kongebørn – elleve brødre og deres storesøster, Elisa.

Günün birinde anneleri ölmüş. Kısa zaman sonra kral başka bir kadınla evlenmiş. Ama yeni karısı aslında bir cadı imiş.

Men en dag døde deres moder, og nogen tid senere giftede kongen sig igen. Den nye dronning var dog en ond heks.

Bu cadı onbir prensi kuğulara dönüştürüp onları çok uzak bir ülkenin derin ormanına yollamış.

Hun fortryllede de elleve prinser, så de blev til svaner og sendte dem langt bort til et fjernt land på den anden side af skoven.